Vatandaş Osman Şair Oldu
Okumadan yazdı kendin yorarark
Şiir düzelttirdi para vererek
Bir kafede İnternete girerek
Web sitesi kurdu, vatandaş Osman
Kendi gibi yazmayana çok kızdı
Hızı kesilmedi, yazdıkça yazdı
Ustadan yürütüp, bozdukça bozdu
Öndüç şiir verdi, vatandaş Osman
Kim tutar ki onu, coştukça coştu
Şiirin sayısı binleri aştı
Yaptığı bu işe kendide şaştı
Yazarlığa vardı, vatandaş Osman
Günden güne kendisinden koparak
Her sitede kendine yer kaparak
Klavyede şövalyelik yaparak
Bizden hesap sordu, vatandaş Osman
Bir güzel bayanın ismini gördü
Övgüler yazıpta hal hatır sordu
’’Helal olsun’’ deyip, on puan verdi
On ikiden vurdu, vatandaş Osman
Ömründe geçmedi kitap yanından
Taviz verdirmiyor şair şanından
Milleti bezdirdi artık canından
Bizi boşa yordu, vatandaş Osman
Parasıyla şiir düzeltir oldu
Günden, güne cebi iyice doldu
’’ Şiir düzeltilir’’ ilanı saldı
Var mı diye sordu, vatandaş Osman
Çevresi çeperi doldu haytanın
Çoktandır aklını çeldi Ayten’in
Ne yapıp ne edip artık Şeytan’ın
Bacağını kırdı, vatandaş Osman
Eline yazdığı şiirler aldı
Zurnacı Kamil’i arayıp buldu
Şiiri en güzel bestesi oldu
Muradına erdi, vatandaş Osman
Yayın evlerine giremez olduk
Piyasada şiir göremez olduk
Para olmayınca ortada kaldık
Her tarafı sardı, vatandaş Osman
Yiğit olan palavrayı yemedi
Çıkarına alet etti memedi
Biri çıkıp “bu ne iştir“ demedi?
Böyle devran sürdü, vatandaş Osman…
Harun Yiğit
