Bizim Köylü İrecep
Yalanlarla saça saça neşeyi
Köylüleri bayar gider İrecep
Sokak sokak döner durur köşeyi
Çullarını yayar gider İrecep
Gizli gizli bostanlara dalıyor
Utanmadan güpegündüz çalıyor
Yetmez miki sıpaları salıyor
Köylüleri soyar gider İrecep
Çoban oldu beş koyunu gütmedi
Bir gün olsun davar ile yatmadı
Çobanlıkta Irecep'e yetmedi
Rüyasında sayar gider İrecep
Uzaklardan bulmuş idi kaynağı
Köylülere getirmişti oynağı
Aba altı göstermişti değneği
İsteğini dayar gider İrecep
At eğeri kurtulmuştur palandan
Çevresi çeperi doldu çalandan
Deyin hele kim ölmüş ki yalandan?
Her sözünden cayar gider İrecep
Muhtarlığa dikti şimdi gözünü
Esirgemez köylülerden sözünü
Söve söve söndürüyor közünü
Haram ile doyar gider İrecep
Düdüğünü çalar para verene
Dostu olur köye çorap örene
Hiç acımaz yalanını görene
Gözlerini oyar gider İrecep
İrecep'im muhtarlığı zorladı
Haksızlığa çocuk bile zırladı
Bütün köylü isyan edip fırladı
Fidanları kıyar gider İrecep
Öğretmenin düz yolundan gelmiyor
Sinsi sinsi gezer, Yiğit olmuyor
Buz üstünde olduğunu bilmiyor
Elbet bir gün kayar gider İrecep...
Harun Yiğit
|
